Myślenie czarno-białe. Kevin Dutton Recenzja

Myślenie czarno-białe. 

Binarny mózg jako balast w skomplikowanym świecie.

Kevin Dutton

Czy wiesz co kieruje twoimi myślami? Czy wszystkiego jesteś świadom? A może wiele rzeczy ci umyka?

Chciałabym dużo  opowiedzieć Wam o tej książce ale nie chce psuć Wam przyjemności i niespodzianki jaką będziecie mieli czytając ją. 

Między innymi przygotujcie się na zbiór kilkudziesięciu przykładów które zmuszają do rozważań. Przykłady z historii, sztuki, sportu, te znane i takie z życia codziennego każdego człowieka. Konfrontują cię i zachęcają do zajęcia stanowiska. Czy jesteś po którejś z dwóch stron a może zajmiesz miejsce po środku wybierając szarość?

„Wyznaczanie granic jest nieuniknione”.

Podoba mi się dociekliwy ton autora. Podejmuje wiele tematów, spotyka się z znanymi osobami, fachowcami, doktorami w różnych dziedzinach, mistrzami. Gro osób próbuje przekonać go do swojego stanowiska a autor chłonie ich punkt widzenia i spisuje aby się nim z nami podzielić. Ja cały czas nie mogę się zdecydować czy to pozycja socjologiczna, psychologiczna czy wkradła się do niej filozofia? Do tej ostatniej mi najbliżej i tak na nią patrzę. Jeśli planujesz ją przeczytać jednym tchem wiele stracisz. Z jednej strony wciąga interesującymi opisami wydarzeń a z drugiej potrzebujemy czasu a przetrawienie całości. Musimy dać sobie czas na wyciągnięcie wniosków.

Myślenie binarne jest przekleństwem ale również wybawieniem. Nie zdajemy sobie bowiem sprawy jak wiele decyzji podejmujemy w ciągu całego dnia. Ile rzeczy wykonujemy automatycznie. Nie musimy się nad większością zastanawiać. Decyzje zostały podjęte raz i teraz opieramy się na nich. To tak jak z herbatą rano. Ja zawsze wstawiam wodę i robię sobie czarną z cytryną i cukrem. Natomiast kiedy mam do wyboru 10 herbat często gubię się w gąszczu "najlepszej" decyzji. Mój wybór nie zadawala mnie i myślę że było tyle lepszych opcji. Czy mój wybór był najkorzystniejszy? Myślę i zastanawiam się. Co będzie dla mnie dobre.

 

Autor książki pokazuje jak wiele czynników wpływa na nasze życie i wybory.   Kategoryzowanie, porządkowanie nie tylko rzeczy ale i uczuć, wydarzeń ułatwia nam życie. Ludzie mają tendencje do oceniania i nazywania świata wokół. Co jest dobre a co złe, co światłem a co ciemnością. Z jednej strony pomaga nam to poruszać się po ziemi a z drugiej może wywoływać problemy. Nie muszę  bać się mrówki, ale już agresywnego psa sąsiada tak. Wrzucam więc mrówki do kategorii nieszkodliwe a duże psy do potencjalnie niebezpieczny. Uogólnianie pozwala nam ułatwić życie ale przecież nie każdy duży pies jest agresywny. Musimy intuicyjnie wiedzieć kiedy patrzeć na świat stereotypowo a kiedy dostrzegać wyjątkowość.

Można też rozważać dokonania życiowe pod kątem sukcesu lub porażki. Wymarzony przeze mnie czerwony pasek w szkole często był o krok. Krok czyli jeden punkt który dzielił wyróżnionego ucznia od tego przeciętnego. Jeden punkt. Tak mało. Tak dużo. Na studiach było podobnie. Jeden punkt decydował o tym czy zaliczysz egzamin półroczny czy nie. 51 % powodowało zaliczenie a 50% było za mało. Gdzie granica błędu? Przesuwając o 1 pkt. na 49 nadal czujemy niedosyt opowiadając na 49% i nie zdając. Ta granica jest trudna do nakreślenia.

„Cóż, musimy wyznaczyć jakieś granice(…) W przeciwnym razie nie tylko nic by nas nie powstrzymywało. Nie mielibyśmy także nic, co by nas napędzało”.

Łatwiej sprzedać drzem mając wybór z 6 czy 24 różnych smaków? Od ilu ziaren piasku zaczyna się kupka? Kiedy krok można nazwać podróżą? Kiedy zbieractwo jest chorobą? A może chorobą jest skrajne porządkowanie świata na dobo i zło?

Jestem pod wrażeniem pracy jaką Kevin Dutton włożył w napisanie tej publikacji. Cała tematyka jest szeroko zakreślona. Myślę że temat został wyczerpany. Bibliografia ma 17 stron. A na końcu mamy również indeks pojęć tak jak tez kanonu popularno-naukowych.

 *

Pani KoModa