Pokój kołysanek. Recenzja.

"Czy człowiek może być wyspą? Czy może być samodzielny, niezależny i radzić sobie świetnie nawet wtedy, gdy wkoło jest woda? Czy na prawdę nie potrzebuje drugiego kawałku lądu, żeby mieć jakikolwiek punkt odniesienia? 

 W wyspę zmienia go własny egoizm, narcyzm, swoista idiolatria, która każe wpatrywać się w samego siebie."

Natasza Socha

"Pokój kołysanek"

Historię wielu z nas zna z portali społecznościowych. To historia Davida Deutchmana, który  w szpitalach przytula niemowlaczki i szepcze im miłe rzeczy. Robi to bo nie zawsze rodzice mogą być z dziećmi 24 godziny na dobę. A takim maluszkom najbardziej oprócz opieki medycznej potrzebny jest dotyk, bliskość drugiego człowieka, czuły głos. 

Książka która trafiła w moje ręce jest inspirowana tą wyjątkową historią. Główny bohater trafia przypadkowo na oddział dla niemowlaków i zaczyna tam wolontariat polegający na przytulaniu wcześniaków. Dwa lata niezwykłej pracy wpływa nie tylko na bohatera ale również na ludzi z którymi się styka. 

"Przytulanie jest niezbędne do życia. Podobno człowiek potrzebuje czterech uścisków dziennie,  żeby jako tako funkcjonować, ośmiu jeśli chce być zdrowy, a jeśli chce się rozwijać, to nawet kilkunastu. To nie bajki , to psychologia."

Podczas przytulania niemowlaków opowiada im historie z życia - a ma co opowiadać bo podróżował po prawie całym świecie.  Ale dodatkowo mierzy się ze wspomnieniami, tym co przeżył z decyzjami które podjął.

Opowiada o najpiękniejszym okresie ze swojego życia, kiedy pomagał w domu dziecka. Spotkał tam swoją pierwszą miłość a także zaprzyjaźnił się z dzieciakami. Ale nie wszystko potoczyło się tak jakby wszyscy tego chcieli. Joachim wspomina o tym czasie z rozrzewnieniem i nostalgią.

Joachim spotyka kilka osób które będą towarzyszyć mu w podróży. Jedną z nich jest Maria pielęgniarka która często przysłuchuje się jego historiom. Jest dosyć ostra dla mężczyzny co jest spowodowane jej ciężkimi przeżyciami z przeszłości. 

Marta to druga ciekawa kobieta którą spotyka mężczyzna. Dziewczyna jest młodą matką, dziecka którego stan jest ciężki i dlatego oboje przebywają w szpitalu. Joachim zainteresował się Martą, jej dzieckiem i historią. Dzięki niej Joachim konfrontuje się z emocjami, czy warto kochać, czy warto zatracić się w miłości nawet gdyby trwała tylko chwilę. 

"...czasem trzeba po prostu zdać się  na podarunki od losu, bo wtedy życie jest o wiele ciekawsze." 

Pojawiają się również inne ciekawe postaci: jak Helena, ksiądz, Mada - wszystkie one odgrywają ważna rolę w historii, są jej dopełnieniem. 

Po 12 stronach zastanawiam się czy ta książka jest dla mnie, czy sobie z nią poradzę a to dlatego, że wzruszyłam się do łez 3 razy. Mąż dziwnie na mnie zerka - co się dzieje... 

Będąc na 19 stronie stwierdziłam że muszę ją czytać z zakreślaczem - bo chcę zaznaczać inspirujące, ważne cytaty - takie które zawsze wypisuję z książek. A w tej książce jest ich całe mnóstwo! :) 

Po kilkunastu stronach wiedziałam, że zakochałam się w tej książce ( aktualnie przebywa u pierwszej osoby z całej kolejki która chce ją przeczytać ) . Zdecydowanie trafi do moich ulubionych książek! Ta historia poruszyła mnie, wywołała silne emocje - odrywałam się od niej aby zaczerpnąć tchu, przemyśleć kilka rzeczy, smakować słowa i uczucia jakie wywołują!

Ps Piękna zakładka jest od Izy z bloga Rękodzieło przy kawie  ale o tym już w kolejnym poście :) 

Ciekawa jestem czy lubicie takie wzruszające historie?

A może słyszeliście o historii która była inspiracją i wydarzyła się na prawdę ?

Jest to trzecia z zarazem najlepsza książka tej autorki którą czytałam. 

Zdjęcia robiłam w asyście prezesowej <3 

Pani KoModa.

*

Książkę do recenzji dostałam od: